Naar huis.........................

Zaterdag 13 april

We hebben ons vanmorgen per stadsbus laten hotseknotsen naar het centrum van Siena. Zo’n bus dendert gewoon over alles heen; maar ja, hij is ook niet het persoonlijk eigendom van de chauffeur, die bovendien wél een dienstregeling heeft.

We zijn eerst naar het Piazza del Duomo gegaan. Daar staat de basiliek met een ‘’waanzinnig’ mooie voorgevel (als je er van houdt). Bijna geen centimeter die niet versierd is met ornamenten, beelden en reliëfs. De binnenkant van de basiliek steunt op pilaren van zwart en wit marmer en heeft een vloer van zwart, wit en rood marmer. In die vloer zijn 56 taferelen van marmer inlegwerk die bijbelse verhalen illustreren. Heel bijzonder om te zien. En natuurlijk ook veel kapellen, schilderingen en (kopieën van) beelden. De originele beelden heeft men overgebracht naar een museum, waar we later naar toe zijn geweest. In de basiliek is ook een bibliotheek met oude, handgeschilderde boeken. Monnikenwerk. Het laatste geldt niet voor de fresco’s uit +/- 1500, die zijn van de toen beroemde kunstenaar Pinturicchio, en ze zijn opvallend goed (op kleur) gebleven. Oogverblindend! Siena was in de 13e en 14e eeuw een heel rijke en welvarende stad, en dat mocht gezien worden. Het kon niet op, zogezegd, de reisgids heeft het over ‘artistiek geweld’. Je denkt “trumpiaans”, maar dan anders. Onopvallend en toch bijzonder waren twee oude en duidelijk gebruikte houten palen van zo’n 25 à 30 meter lang die tegen een pilaar stonden. Henk denkt dat het oude steigerpalen zijn, ooit gebruikt bij bouw- of restauratiewerkzaamheden. Zulke palen werden vroeger ‘juffers’ genoemd: lang en dun?

Na de basiliek en het museum zijn we naar het Piazza del Campo gegaan, het bekendste plein van Siena en volgens sommigen het mooiste plein van de wereld, waar iedereen tijdens een bezoek wel overheen gewandeld is of iets heeft genuttigd op één van de vele terrasjes. Zo ook wij.

Na het dagje slenteren door de stad weer terug gehotst (door iedereen overleefd, in én buiten de bus) naar de camping en daar plannen voor de volgende dag gemaakt.

Zondag 14 april

We hebben het toch weer geprobeerd: een rit van ongeveer 80 km = 1,5 uur, een leuke, wat bergachtige rit over een ‘gele’ weg. Dit op grond van een beschrijving uit 2014 van de meer voor de hand liggende S1, die toen echter levensgevaarlijk was vanwege alle gaten. De gok is goed uitgevallen, want deze weg, de SR222 was onverwachts goed op het laatste stukje na, dat was weer wat minder. Er kon dus wat meer ontspannen gereden worden en we kregen de neiging een liedje aan te heffen, over “een campertje dat over een bergweg reed; de maan scheen (niet) en de weg was (niet) breed; de voerman lei (niet) te slaaaapen...” Maar ja, op zondagmorgen, midden in Italië: dat dóe je niet!

De rit ging van Siena naar een plaatsje, Troghi, zo’n 15 km onder Florence. Van dicht bij de camping gaat een bus naar het historische centrum van Florence, dus dat komt goed uit. De enige camping in de stad zelf is sinds kort gesloten, en een paar dagen staan op een camperplaats annex parkeerterrein in zo’n grote stad zien we niet zitten.

Aan het eind van de middag hebben we een onweersbui gehad en daarna bleef het een paar uur gestaag regenen en was het koud. Dus kachel aan, plannen maken voor Florence, en scrabblen!

Maandag 15 april

Het was een uur met de bus naar Florence en goed te doen. In de stad werden we ergens ‘uitgeladen’. We dachten dat dat bij het busstation zou zijn maar nee dus, de chauffeuse stopte eerder en zei ’Allemaal eruit!’ En dus zijn we eerst maar gaan uitzoeken waar we voor de terugweg weer in moesten stappen. Dat was zeker een half uur zoeken, maar we hebben het gevonden.

Toen, om ongeveer half 11, de hectiek van een toeristenstad in. Bij de eerste bezienswaardigheid, de kerk van San Lorenzo, stond al een flinke rij. Daarom eerst de stad maar een beetje op ons af laten komen achter een kop koffie. Wat bijgekomen besloten we naar de Duomo en de bijbehorende Campanile (toren) te gaan. Die beroemde bouwwerken bezoeken bleek echter uitgesloten, tenzij we wilden aansluiten bij één van de twee of drie rijen van honderden meters lang. In totaal stond er, schatten wij, minstens een kilometer aan mensen te wachten. En daarbij komen dan nog de vele honderden toeristen die bezig zijn met foto’s maken of zomaar wat ronddwalen. Net als wij dus. We hebben ons beperkt tot het bekijken van dom en toren aan de buitenkant, en dat was ook de moeite waard. (Alweer: als je er van houdt tenminste. Henk: ‘De stoere en toch elegante vierkante toren is best mooi. Maar wat de voorgevel van de dom betreft, ook weer tot op de laatste centimeter versierd met beelden en tierelantijnen: alle bewondering voor de ontwerpers en de makers, maar een dikke rode kaart voor de opdrachtgever(s), alleen maar uit op meer eer en glorie voor zichzelf. Krijg weer zo’n Trump-gevoel: I and only I will make the de’Medici family great, and greater, and greater again.’)

Na de foto’s zijn we doorgelopen naar een volgend plein, waar het ook behoorlijk druk was. Hier geen wachtrij, maar wel de enorme beelden van Hercules en Neptunus met daartussen het misschien wel beroemdste beeld ter wereld: de ‘David’ van Michelangelo. Mooi man! Onze kennis van de mannelijke edele delen is behoorlijk toegenomen.

Gelunched, kaartjes gereserveerd voor de Gallería degli Uffizi voor dinsdag, en het Palazzo Vecchio bezocht. Ooit een paleis van de de ’Medici. Vooral de plafonds zijn door de beroemdste kunstenaars van die tijd beschilderd met als gevolg dat we met pijn in de nek weer naar buiten gingen. Om vervolgens over de Ponte Vecchio met al zijn sieraden- en juwelenwinkels heen en terug te wandelen. De weg werd vervolgd langs Porcellino, een bronzen varken waar je met een muntje over zijn neus moet wrijven; dat muntje in het putrooster moet gooien en dan nog eens over zijn neus moet aaien. Dan is het zeker dat je nog eens terugkomt in Florence! En dat kan zomaar zijn want we vonden Florence aangenaam om in te lopen.

De dag hebben we afgesloten in de Mercato Central, een grote markthal waar allerlei eettentjes zijn met voor elk wat wils, van typisch Toscaans tot chinese dumplings. De markt zelf was helaas al gesloten.

Na weer een inspannend dagje voor lichaam en geest waren we om kwart over acht, net voor donker, weer ‘thuis’. En toen lazen we dat de Notre Dame in brand stond!!!

Dinsdag 16 april

Gisteren hadden we gehoord dat Sara o.a. veel hoestte, voor Corinne reden om met haar naar de dierenarts te gaan. Vandaag zou er een röntgenfoto gemaakt worden en op grond daarvan kunnen verdere besluiten genomen worden.

In afwachting daarvan zijn we weer naar Florence getogen om daar de Gallería degli Uffizi te bezoeken. Een enorm museum dat al een paar eeuwen grote kunst in zich bergt. Zowel vooral marmeren beelden als heel veel religieuze schilderijen en kerkpanelen. Zo overweldigend veel dat we na zo’n drie uur ‘vol’ zaten en behoefte hadden aan een ijsje.

Toen ook weer contact met Corinne gehad. Sara blijkt een vergrote hartboezem of- kamer (dat weten we even niet meer) te hebben die op de longen drukt, waardoor ze bij inspanning erg begint te hoesten. Geen reden voor paniek, maar toch voldoende om na goed overleg te besluiten de reis iets eerder dan de bedoeling was af te breken en rustig aan richting Nederland te gaan. Wanneer we precies weer thuis zijn weten we nog niet. In ieder geval na Pasen. Voorlopig is dit dan ook onze laatste reisblog.

Aaaiii, liefs en groet,

Hannah en Henk