Thuisreis en Sara

We vertrokken op woensdag 17 april vanuit Florence naar Nederland. Ontspannen over de tol- en snelwegen zonder eindeloos te hoeven letten op hobbels en kuilen in de weg. Wel op heel veel vrachtverkeer en wegwerkzaamheden.

We hadden besloten via Lyon te gaan om Zwitserland en Alpen te vermijden.

Met twee overnachtingen arriveerden we vrijdagavond op de camping in Dalfsen, waar Sara, zoals al gepland was, samen met Corinne, Hannes, Peter en Rein verbleef.

Sara begroette ons op hondse wijze: ‘ach, wat leuk dat jullie er zijn’ en ging daarna gewoon weer haar eigen dingen doen. Corinne was nog belangrijk want die had de brokken en ander lekkers in haar camper.

Voor de nacht is Sara weer naar de HennaH verhuisd en daar heeft ze heerlijk liggen slapen. Sindsdien waren wij weer belangrijk.

We zijn blij dat we voor Sara zijn teruggekomen. Behalve haar hartproblemen speelde ook nog dat ze een ontstoken kaak leek te hebben die behandeling vergde. En daarvoor moest met behulp van medicatie en een dieet het hart eerst beter gaan werken. Kortom, spannend.

We hebben nog van een paar leuke dagen op de camping in Dalfsen genoten. Eindelijk lekker in de zon zonder te hoeven ‘vluchten’ voor de wind.

Dinsdagochtend 23 april om half 9 stonden we op de stoep bij de dierenarts. De narcose kon doorgaan, er is een biopsie genomen uit een gezwel aan haar keel dat nader onderzocht gaat worden, en er zijn maar liefst vier verrotte kiezen getrokken. Daarna had ze weer genoeg praatjes om nog 15 jaar mee te gaan.

Op de thuisbasis in Hasselt bleek alles nog prima in orde te zijn, buurman Bennie had zelfs het gras vast gemaaid! En voor de wasmachine breken er een paar drukke dagen aan.

We hebben veel en vooral ook uitgebreid geschreven.

Deze reis had minder ‘oohhh’s’ en ‘ach’s’ dan de Marokko-reizen. Het was en bleef Europa. We zouden ons voor kunnen stellen dat het daardoor niet altijd even boeiend was en je dus niet alles gelezen hebt. Geeft niet want dan valt er ook nog wat aan de keukentafel te vertellen.

En dank ook voor de reacties. Het vervelende van dit reisblog is dat je niet even kort per reactie kunt reageren. Het moet meteen iets met een titel worden. Maar met wat jullie geschreven hebben waren we blij, en het heeft ons ook geamuseerd. En we hebben jullie wijze raad ter harte genomen.

Of we bij een eventuele volgende reis weer een blog gaan bijhouden weten we nog niet. De toekomst zal het leren. Wel hopen we voorlopig nog wat reizen in het verschiet te hebben.

Graag tot ziens aan de keukentafel (o.i.d.).

Aai, liefs, groet,

Hannah en Henk.