Recht zo die ging.......

Zondag 17 februari zijn we op tijd vertrokken richting Rockanje om daar in een strandtent met een gezamenlijke lunch de (bijna) 40e verjaardag van Annemarie te vieren. Op het halve uurtje zoeken naar Maas, die ergens op het strand was gaan spelen na, was het erg lekker en gezellig.

Tegen 4 uur werden we uitgezwaaid en vertrokken we voor onze reis.

Via de overnachtingsplekken Hasselt (B), Weinsberg (D), Passau (D), Ptuj (SLO) zijn we op 21 februari, na 2000 km, in Korenica (HR = Kroatie) aangekomen. Een klein plaatsje in de buurt van de Plitvice Jezera.

Tijdens die 2000 km hebben we niet veel meer beleefd dan heel veel snelweg, vrachtwagens en tunnels. Ter afwisseling ging het ook over een stuk van de Romantische Strasse, maar erg romantisch was die niet meer. Veel sluipvrachtverkeer over bij tijd en wijle driebaanswegen. Dat was jammer. We hebben dus de romantiek maar bij onszelf gezocht door een keer ergens lekker te gaan eten.

De Alpen zijn we gepasseerd via een omweggetje langs Passau en Graz. Er lag hier en daar nog wel veel (oude) sneeuw, maar wij hebben goed weer gehad. Geen druppel of vlokje, en temperaturen van 4 tot 24 graden. Die 24 was trouwens in een lange tunnel, waar blijkbaar de airco kapot was...

Vandaag, de 21e, hebben we ons eerste uitstapje bij de Plitvicemeren met zijn watervallen gemaakt. Na dagen in de HennaH gezeten te hebben was het lekker even te lopen en te genieten van het klateren van de watervallen.

Vanaf morgen is het niet meer recht zo die gaat, maar ontdekken wat er te zien en te beleven valt.

Vrijdag 22 februari.

Vanochtend wakker geworden met regen op het dak, bij 4 graden. Jammer, maar het moest er toch een keer van komen. Een reis zonder regen is niet voor te stellen.

Het plan was om via het binnenland naar de kust te rijden. Zo gezegd, zo gedaan.

Bij het vooraf in de boeken zoeken naar een eventuele camperplaats hadden we al gezien dat er niets was. Dat klopte. Het binnenland is bergachtig, maar ook wijd en uitgestrekt en er zijn weinig dorpen en stadjes. Wat opvalt is de hoeveelheid huizen, die al dan niet afgebouwd verlaten zijn en tot een bouwval verworden. Het doet armoedig aan. Terwijl de plaatsen waar we doorheen reden dat minder uitstraalden.

Op een weg met weinig verkeer kregen we een toeterende SUV met blauwe, knipperende lichten achter ons aan. Omdat er ruimschoots gepasseerd kon worden, (komt niet vaak voor maar daar juist wel) waren we nogal verbaasd dat de bestuurder dat niet deed. Toch maar gestopt. We kregen een niet-uniformdragende man bij de deur die een indrukwekkende penning liet zien: policija!!! Of we onze paspoorten maar even wilden laten zien. Wat verbaasd, maar oke!!! Hij er mee naar zijn auto om even later er weer mee terug te komen. ‘Alles in orde, goede reis verder’. Henk heeft nog wel even quasi-niet-wetend geïnformeerd of blauwe, knipperende lichten altijd politie betekende. Ja dus.

Blijven wat twijfels houden over de gang van zaken.

Al afzakkend naar het zuidwesten kregen we de zon erbij en werd het 10 tot 12 graden. 

De reis door Kroatië laat zich vooral bepalen door de camperplaatsen en campings die open zijn. We reizen duidelijk niet tijdens het toeristenseizoen. Maar ‘Autocamp Marina’ in Lozovac is wel open, mét toilet en douche, dus daar staan we nu. Heerlijk na een week alleen gepoedeld te hebben aan het eigen aanrechtje. We werden ontvangen door een nederlands sprekende Vlaming, die hier aan het werk is als bouwvakker. Reizen is leuk en verrassend! 

Zaterdag 23 februari.

Het was aan alle kanten een onrustige nacht. Hannah lag te malen over het gedoe met de ‘politie’ en wat er met de gegevens uit de paspoorten kon gebeuren, buiten woei het kneiterhard. HennaH stond bijna te dansen. Verder was het koud; buiten -1 gr. Binnen ietsje warmer. 

Hannah stelde bij het wakker worden voor om naar de plaatselijke politie te gaan om de zaak voor te leggen. Henk deed de suggestie om eerst eens te informeren bij de eigenaar van de camping. Dat bleek een uitstekend idee, want die vertelde dat burgerpolitie ook vaak controles uitvoert. Dat stelde Hannah ook gerust en dus konden we opgewekt de dag in.

De baas van de camping vertelde ook dat de harde wind de Bora was. Een wind die bij een strak blauwe hemel plotseling op kan komen zetten. Misschien kennen Gert Mark, Ilja en Martijn hem nog van vroeger!

Eerst douchen!! Maar helaas, die bleek net zo koud als de wind buiten. Jammer, dan maar met koud water wassen. Daar fris je ook behoorlijk van op.

Na het ontbijt richting Sibenik voor boodschappen en tanken.

We moesten optorsen tegen die windkracht 7. Het was ondertussen wel al 5 gr. geworden.

Langs de kustweg richting Split woeien we, bij windkracht 7 à 8 en bij vlagen nog meer, zo nu en dan bijna de weg af. Toen we in Trogir koffie gingen drinken zagen we diverse afgeknapte bomen. Eentje was er op een auto terecht gekomen. Brandweermensen hadden overal druk werk om afgebroken takken en omgewaaide bomen op te ruimen. Het was helaas veel te koud en winderig om er verder rond te kijken. De prachtige kustweg is een en al bochten, zodat de wind soms vanuit de bergen kwam en een eindje verder ineens van zee. Verder reizend en door de wind als het ware over de weg ‘geslingerd’ besloten we in Omiš op een camping te gaan staan. Een van de weinige die open zijn. Daar hoorden we dat het vannacht in Split windkracht 13 was geweest. Zoek maar op ‘Bora’, een gevaarlijke valwind. De verwachting is dat het na vannacht weer zachter wordt. Wij wachten dat even af. K.W.W.!

Op de camping hebben we een plek aan zee, maar dicht tegen een gesloten toiletgebouw aan, lekker luw.

Zondag 24 februari.

Ondanks de luwte stond de HennaH vannacht toch weer te schudden op haar voegen. Voor alle zekerheid, voor het geval we toch snel moesten verhuizen, hadden we alle losse spullen opgeborgen.

Maar alles is goed gegaan.

Vanmorgen uitgeslapen en vanwege de wind besloten morgen verder te reizen, ook al waait het nu veel minder hard.

Lekker een lazy zondag dus. Hoewel…..we zijn begonnen met HennaH een goede wasbeurt te geven. Ze zat onder de pekel en opgestoven zeewater.

Ook hebben we even langs het winderige strand gelopen, wat gelezen en gedaan.

Voor de komende dagen is het plan om langs Dubrovnik tot aan Budva in Montenegro te gaan. Van daaruit via Albanië, Kosovo, Macedonië naar Griekenland. We zullen tijdens de rit arm worden aan wisselkoersen, want het zijn geen euromuntlanden :-)

Groet voor jullie,

Hannah en Henk